συνθήματα.

σεπτέμβριος. με πρωτοβρόχια! δεν μας είχε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια σε τέτοιες ''φυσιολογικές'' εκδηλώσεις ο καιρός και ξαφνιάστηκα. έχω χάσει εντελώς την έννοια του ''φυσιολογικού'' και αναμενόμενου. η έλλειψη γεννάει ανασφάλεια. πρέπει συνεχώς να είμαι σ' ετοιμότητα, σε εγρήγορση, να προλάβω αυτό που έρχεται, να το αντιμετωπίσω άμεσα και αποτελεσματικά. αγχώνομαι...

σκέφτομαι την προχθεσινή πορεία. ξεκίνησε απ' την πλατεία βαρνάβα στο παγκράτι. γνωστή περιοχή, από τα εφηβικά χρόνια. οι έξοδοι μας. φαγητό, σινεμά, αργότερα στο ''μπρίκι'' για ποτό. κολλημένοι έρωτες. το ''όσα παίρνει ο άνεμος'' στο παλλάς. τέσσερις ώρες έργο σ' άβολα, ξύλινα καθίσματα. μπορντό βελούδο, απομεινάρι κάποιας εποχής, φαγωμένο από τα χρόνια. δύο μεγάλες πλατείες -χωρισμένες με διάζωμα-, εξώστης και δύο θεωρεία. δύο εμείς και ένα ζευγάρι γηραλέων όλοι οι θεατές. χέρι-χέρι μπήκαν, χέρι-χέρι βγήκαν. έρωτας που μετρούσε κοντά μια αιωνιότητα ή ανάγκη για στήριξη? μου έκαναν παρατήρηση:''δεν είναι σωστό να έχεις τα πόδια σου πάνω στο διάζωμα''. τα κατέβασα από σεβασμό. στο τέλος της παράστασης μας είπαν:''αν ο κόσμος ήξερε τί έργο είναι, θα ήταν γεμάτος ο κινηματογράφος''. χαμογέλασα συγκαταβατικά. ''έχει αλλάξει ο κόσμος'' σκέφτηκα. σίγουρα θα το είχαν προλάβει και στην πρώτη προβολή του. μου αρέσει να σκέφτομαι ότι το είχαν δει εκείνη την πρώτη φορά μαζί.

έκανα λάθος παππού. δεν άλλαξε ο κόσμος. παγκράτι σήμερα. πλατεία βαρνάβα. ένα ερωτευμένο ζευγάρι καθισμένο σ' ένα παγκάκι. έχεις καθίσει ποτέ κοντά στον έρωτα? έχεις νοιώσει τη λαχτάρα? να μην ξεκολλάει το βλέμμα, το σώμα, το στόμα... οι ''φυσιολογικοί'' δεν το αντέχουν. ως άλλοι ''νότιοι'' θεωρούν το ομόφυλο ζευγάρι απειλή κατά του κατεστημένου. πρέπει να εξοντωθεί. να παραδειγματιστούν και οι άλλοι, οι ''ανώμαλοι'' -λέξη που ακούστηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο. τους σκλάβους τους μαστίγωναν για ''παραδειγματισμό''. τώρα σπάνε πόδια... ποιό το ''φυσιολογικό'' και ποιό το ''ανώμαλο'' λοιπόν?

ξεκινάει η πορεία. αριθμός μετεχόντων αρκετός για να την στηρίξει. περνάμε από ένα εκκλησάκι. το σύνθημα γράφεται με σπρέι:"και η παναγία ήταν διαφορετική, αφού με έναν κρίνο έκανε παιδί''. ένας άντρας διαμαρτύρεται, δημιουργείται ένταση. προσβάλλεται το θρησκευτικό συναίσθημα. συμφωνώ. θα μπορούσα να γράψω εδώ για την συνεχή προσβολή και καταπάτηση των δικαιωμάτων των ομόφυλων συνανθρώπων μας από τους εκπροσώπους της επίσημης εκκλησίας. αντ' αυτού όμως δίνω σημασία σ' ένα χαμόγελο που εμφανίζεται ξαφνικά στο πρόσωπό μου. πέρα από την ανάγκη που κρύβεται στις λέξεις του ''ασεβούς'' συνθήματος, κρύβεται και μια μεγάλη αλήθεια: η εξίσωση του ''θαύματος'' με τον κρίνο και κατά συνέπεια με τον έρωτα και την αγάπη. ο θεός της αγάπης δεν μπορεί να προήλθε από πουθενά αλλού, παρά μόνο από την ίδια την αγάπη. αυτό μας αξίζει μόνο! 

πάμε πάλι από την αρχή. παγκράτι. πλατεία βαρνάβα σε μια άλλη πραγματικότητα. δυο αγόρια ερωτευμένα σ' ένα παγκάκι. τίποτα πιο φυσιολογικό, τίποτα πιο όμορφο... καληνύχτα Σκάρλετ. αύριο ξημερώνει μια καινούρια ημέρα.καληνύχτα...